Little Angels

De relatie tussen de bijna 100 jarige Enny en haar dochter Tascha wordt nog altijd gedomineerd door de dood van Enny’s eerste dochters in Auschwitz. In een ingetogen portret van zijn New Yorkse familie, ontvouwt filmmaker Marco Niemeijer geleidelijk de schrijnende, verstikkende werking van het oorlogstrauma over de generaties.

Begin jaren ‘50 verhuist Enny met haar tweede man en hun dan zes-jarige dochtertje Tascha naar New York. Daar blijft Enny worstelen met het verlies van haar eerste kinderen, ‘mijn engeltjes’, zoals ze Glenda en Myrna liefkozend blijft noemen, en van wie alleen nog de zwijgende filmbeelden bestaan die in een koffer de oorlog zijn doorgekomen. Haar dochter Tascha blijkt in dat opzicht één grote teleurstelling; tot aan haar laatste adem verwijt Enny Tascha gebrek aan begrip.

Ook Tascha’s leven, in 1946 geboren in Amsterdam uit het tweede huwelijk van Enny, lijkt beheerst door het verleden. Het vertrek uit Amsterdam, een eenzame schooltijd in New York, Enny’s bemoeienissen met haar liefdesleven die uitmondden in haar huwelijk met de manisch-depressieve Steve; het is allemaal gevolg van haar moeders lijden. Zelfs na Enny’s overlijden, blijft Tascha’s dagelijkse leven doordrongen van haar moeder. Zowel in de frustraties als in het verlangen dichtbij haar moeder te kunnen blijven; ze omringd zich met haar moeders spullen, draagt lang haar – om de gelijkenis met haar moeder niet te verliezen.

Little Angels is een persoonlijke film die een aantal universele thema’s aansnijdt; de symbiose tussen een moeder en dochter, een mislukt huwelijk en het onvermogen elkaar juist te vinden in een pijnlijke gebeurtenis in het verleden. Als kijker is het in de relatie tussen moeder en dochter niet gemakkelijk een standpunt in te nemen, want hoe moet je verhouden tot een slachtoffer dat weer andere slachtoffers maakt?

PRODUCTINFORMATIE